نقش واقعیت افزوده و واقعیت مجازی در تحول برنامه ریزی درسی نوین تجربه محور

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) در تحول برنامه ریزی درسی نوین و تجربه محور انجام شده است. با توجه به گسترش فناوری های غوطه ور در آموزش و ضرورت بازاندیشی در روش های سنتی تدریس، این مطالعه تلاش دارد تا ابعاد کاربردی و نظری این فناوری ها را در طراحی و اجرای برنامه های درسی معاصر تبیین نماید. فرض اصلی پژوهش بر این مبنا است که ادغام هدفمند AR و VR در فرآیند برنامه ریزی درسی می تواند به ارتقای کیفیت یادگیری، افزایش تعامل دانش آموزان، و تقویت مهارت های شناختی و تجربی منجر شود. روش تحقیق این مطالعه به صورت مروری و مبتنی بر منابع کتابخانه ای است. بدین منظور، مقالات علمی، گزارش های پژوهشی و منابع معتبر بین المللی مرتبط با موضوع در بازه ی سال های اخیر مورد تحلیل و مقایسه قرار گرفتند تا روندهای اصلی، رویکردهای نظری و نتایج تجربی مرتبط با کاربست فناوری های واقعیت افزوده و مجازی در آموزش شناسایی گردد. یافته های پژوهش نشان می دهد که بهره گیری از AR و VR در برنامه ریزی درسی، نه تنها امکان تجربه ی مستقیم مفاهیم و پدیده ها را فراهم می سازد، بلکه با ایجاد محیط های یادگیری تعاملی و غوطه ور، باعث افزایش انگیزه، تمرکز و درگیری ذهنی یادگیرندگان می شود. همچنین، این فناوری ها فرصت طراحی فعالیت های یادگیری شخصی سازی شده و مبتنی بر سبک های متنوع یادگیری را مهیا کرده و موجب تقویت تفکر انتقادی، خلاقیت و مهارت های حل مسئله می گردند. در نتیجه، پژوهش حاضر تاکید می کند که ادغام هوشمندانه واقعیت افزوده و مجازی در برنامه ریزی درسی، یکی از موثرترین راهکارها برای حرکت به سوی آموزش تجربه محور، معنادار و پایدار در نظام های آموزشی آینده محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

واقعیت افزوده ، واقعیت مجازی ، برنامه ریزی درسی ، یادگیری تجربه محور ، تحول آموزشی