معلم به عنوان تسهیلگر یادگیری و پاسخگویی به نیازهای متفاوت دانش آموزان

آموزش و پرورش، به عنوان ستون فقرات توسعه اجتماعی و فردی، در مواجهه با پیچیدگی های دنیای معاصر، نیازمند بازنگری در رویکردهای سنتی خود است. این پژوهش به بررسی نقش محوری معلم به عنوان تسهیل گر یادگیری در بستر پاسخگویی به نیازهای متفاوت و متنوع دانش آموزان می پردازد. در دنیایی که تنوع یادگیری، سبک های شناختی، و پیشینه های فرهنگی-اجتماعی دانش آموزان امری گریزناپذیر است، انتقال دانش به شیوه ای یکسان، ناکارآمدی خود را نشان داده است. بنابراین، اهداف اصلی این مطالعه، تبیین مفاهیم نظری مربوط به نقش تحول یافته معلم از صرف منتقل کننده اطلاعات به هدایت کننده فرآیندهای یادگیری و تحلیل سازوکارهای عملی ایجاد فضایی آموزشی است که به طور فعال به شکاف های یادگیری و تفاوت های فردی پاسخ دهد. یافته های کلیدی پژوهش بر اهمیت ایجاد محیط های یادگیری انعطاف پذیر، استفاده از راهبردهای آموزشی متنوع و شخصی سازی شده، پرورش تفکر انتقادی و مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان، و همچنین ارتقاء توانمندی های معلم در سنجش و ارزیابی مستمر و موثر نیازهای یادگیرندگان تاکید دارند. در نهایت، این مطالعه بر لزوم تحول پارادایم آموزشی به سوی رویکردهایی انسان محور و یادگیرنده محور صحه گذاشته و پیامدهای آن را برای سیاست گذاری های آموزشی، طراحی برنامه های درسی، و توسعه حرفه ای معلمان مورد توجه قرار می دهد، که این امر می تواند به ارتقاء کیفیت کلی نظام آموزشی و دستیابی به عدالت آموزشی منجر شود.

کلیدواژه ها:

تسهیل گری یادگیری ، پاسخگویی به تفاوت های فردی ، نقش معلم ، یادگیری تمایز یافته ، نیازهای یادگیری دانش آموزان.