اصول و مبانی روان شناسی یادگیری در آموزش مفاهیم دینی

آموزش موثر مفاهیم فقهی، بدون توجه به اصول روان شناسی یادگیری، به نتایج مطلوب منجر نخواهد شد. روان شناسی یادگیری با بررسی چگونگی یادگیری و عوامل موثر بر آن، ابزار مهمی برای طراحی آموزشی مفاهیم دینی است. اصل تکرار، اصل تشویق، اصل فعالیت محور بودن یادگیری، و اصل تقدم تجربه بر نظریه از جمله مبانی قابل استفاده در آموزش فقه هستند (شریعتمداری، ۱۳۸۹). یادگیری باید از طریق فعالیت، مشاهده، حل مسئله و تجربه زیسته اتفاق بیفتد تا در حافظه بلندمدت ماندگار شود، به ویژه در آموزش دینی که جنبه های عاطفی و باورمحور نیز دارد. استفاده از روش های مشارکتی، سناریوهای واقعی، بازی های فکری و داستان پردازی می تواند مفاهیم فقهی را جذاب و قابل فهم برای کودکان و نوجوانان سازد. همچنین، تفاوت های فردی، سن رشدی، جنسیت، و سبک های یادگیری باید در طراحی برنامه های فقهی لحاظ شود. این اصول کمک می کنند تا آموزش فقه نه تنها از حالت خشک و حفظ محور خارج شود، بلکه به فرآیندی پویا و جذاب تبدیل گردد که هم شناخت ایجاد کند و هم نگرش و رفتار را تغییر دهد (صافی، ۱۴۰۰).