زیست محیط دشت سیستان پس از خشکی دریاچه ی هامون- جنوب شرق ایران

منطقه­ی کم بارش، گرم و خشک و بیابانی ­سیستان با حدود1000 پارچه­ آبادی، با سابقه­ی ­کهن­ و تاریخی، با خاک مستعد و توانمند آب رفت کهن سال رودخانه ی هیرمند و دریاچه ی هامون سکونت گاه انسان، گیاه و جانور و محل مناسبی برای کشت انواع محصولات­کشاورزی، به­گونه­ای که از آن به­ عنوان انبار قله­ی ­ایران نام ­برده­ اند و پرورش انواع دام، طیور و ماهی در سرزمین­ های­ وسیع و مناسب حاشیه­ی دریاچه­ی­ هامون در همسایگی و پیش روی در کشور افغانستان از جایگاه تاریخی- فرهنگی دیرینه­ای برخوردار بوده، حیات، تمدن و فرهنگ در این محدوده ی جغرافیایی عمدتا تابع حجم آب های ورودی توسط رودخانه ی هیرمند به دریاچه های آب شیرین هامون بوده، اینک با خشک سالی های متوالی و حذف آب ورودی توسط رودخانه ی طویل هیرمند و مرگ تدریجی دریاچه ی وسیع و کم عمق هامون هیرمند در منطقه ی سیستان، رفته رفته کشاورزی، دامداری، شیلات و صنایع دستی وابسته به آن، از منطقه حذف شده، وزش بادهای شدید و دائمی همراه با گرد و غبار فراوان سبب تدفین سازه های طبیعی و مصنوعی و حتی مسکونی مردمان در سرتاسر منطقه شده، شیوع بیماری های حاصل از خشکی محیط و حرکت شن های روان در منطقه، سبب مهاجرت گسترده ی انسانی و در نهایت مرگ تدریجی تمدن و فرهنگ تاریخی سیستان در این منطقه ی مرزی از کشور پهناور ایران می گردد

کلیدواژه ها:

رودخانه هیرمند ، دریاچه هامون ، بادهای شدید و دائمی ، تمدن و فرهنگ بومی ، مهاجرت انسانی