ارزیابی راهبردهای آمایش مناطق مرزی بر اساس مدل SWOT-ANP مطالعه موردی: (منطقه مرزی ایران و ترکیه)

تخصیص عادلانه و عاقلانه زمین به فعالیت ها(زراعت، باغداری، جنگل، مرتع، صنعت و معدن، شهر و روستا و ...) از مباحث مهم در امور برنامه ریزی است که اصطلاحاً آمایش نامیده می شود. آمایش مناطق مرزی نوعی برنامه ریزی است که نیازهای مناطق مرزی را به یکدیگر پیوند می دهد و راه کاری برای این مناطق معرفی می کند که در آن امنیت و توسعه لازم و ملزوم یکدیگرند. این مقاله با هدف شناخت شاخص های (جغرافیایی، اقتصادی و اجتماعی) مناطق مرزی بین کشور ایران و ترکیه و چگونگی ارتباط این عناصر با دیگر عناصر نظام برنامه‌ریزی کشور با استفاده از مدل هیبریدی سوات و تحلیل شبکه­ای(SWOT-ANP) و در نتیجه سنجش قابلیت ها و محدودیتهای آمایش مناطق مرزی به لحاظ توسعه صورت گرفته است. برای حصول بدین مقصود، با بهره گیری از تکنیکSWOT اقدام به شناسایی نقاط قوت و ضعف (عوامل داخلی) و فرصت ها و تهدیدها (عوامل خارجی) گردید و با استفاده از مدل ANP و نیز طیف لیکرت به اولویت سنجی و رتبه بندی مجموعه عوامل داخلی و خارجی جهت اتخاذ بهترین استراتژی(SO,WO,ST,WT) پرداخته شده است. یافته‌های این پژوهش، که با روش توصیفی - تحلیلی انجام گرفته، نشان می دهد، راهبرد افزایش سهم بازرگانی فراملی بین دانشگاه های کشور ایران و ترکیه مهترین راهبرد در توسعه و پیشبرد بین دو منطقه می باشد و راهبرد مدیریت بهینه منابع زیر بنایی و اقتصادی از طریق توسعه فعالیت ها و سرمایه گذاری بین ایران و ترکیه عنوان راهبرد جایگزین می باشد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، مناطق مرزی ، ایران و ترکیه ، مدل هیبریدی SWOT-ANP