بررسی تهدیدها و فرصت های حفاظت و استفاده پایدار از ذخیره گاه زیستکره ارسباران

ذخیره گاه‌های زیستکره محیط هایی متشکل از مناطق خشکی، ساحلی و همچنین دریایی یا ترکیبی از آن ها می باشند که در چارچوب معیارهای بین المللی تعیین شده توسط برنامه انسان و زیستکره و طبق معیارهای راهنمای بین المللی شبکه جهانی ذخیره گاه های زیستکره به رسمیت شناخته می شوند. این ذخیره گاه ها قرار است به عنوان مدل عینی توسعه پایدار عمل نمایند و ضمن حفظ تنوع زیستی، استفاده پایدار از محیط زیست و سرزمین را ممکن سازند. ایران از پیشگامان عضویت در شبکه جهانی ذخیره گاه ها می باشد که با معرفی و تایید نه ذخیره گاه زیستکره در سال 1976 و تایید منطقه دنا به عنوان ذخیره گاه زیستکره در سال 2010 ، هم اکنون ده ذخیره گاه زیستکره را به ثبت رسانده است. ذحیره گاه زیستکره ارسباران که از اولین پیشنهادات ایران برای پیوستن به شبکه جهانی ذخیره گاه ها بوده است، از نظر فون و فلور غنی بوده و با وجود گونه های گیاهی و جانوری کمیاب، چشم اندازهای بکر و بدیع و اکوسیستم های منحصر به فرد، دارای پتانسیل شکنندگی و آسیب پذیری فزاینده ی می باشد. در این مقاله ابتدا مروری کلی بر تاریخچه، مفاهیم و ساختار ذخیره گاه زیست کره انجام شد و سپس به بررسی ویژگی ها و تحلیل تهدیدها و فرصت های حفاظت و استفاده پایدار از ذخیره گاه زیستکره ارسبارن پرداخته شد. ذخیره گاه زیستکره ارسباران در طول چندین سال گذشته با تغییرات مختلفی از جمله کاربری اراضی مواجه بوده است؛ با توجه به اهمیت زیاد این منطقه توجه بیش از پیش ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

ذخیره گاه‌ زیستکره ، مفاهیم ، تهدیدات ، فرصت ها ، ذخیره گاه‌ زیستکره ارسبارن