رابطه ی اعتماد به نفس و میزان یادگیری در فرایندهای آموزشی

اعتماد به نفس به عنوان یکی از متغیرهای روان شناختی کلیدی، نقش تعیین کننده ای در ارتقای کارایی یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند. مطالعات پیشین نشان داده اند که سطوح بالاتر اعتماد به نفس با توانمندی بیشتر در جذب، پردازش و تعمیم دانش مرتبط است و می تواند به افزایش انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی منجر شود. هدف این پژوهش، تحلیل رابطه بین اعتماد به نفس و میزان یادگیری در فرایندهای آموزشی است. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی بوده و داده ها از طریق ابزارهای استاندارد سنجش اعتماد به نفس و آزمون های عملکرد تحصیلی جمع آوری شد. تحلیل داده ها با بهره گیری از روش های آماری شامل همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره نشان داد که اعتماد به نفس دارای تاثیر مثبت و معنادار بر میزان یادگیری و کیفیت عملکرد تحصیلی است. نتایج حاکی از آن است که افزایش اعتماد به نفس می تواند موجب ارتقای مشارکت فعال، بهبود فرآیندهای شناختی و یادگیری عمیق تر شود. بنابراین، طراحی مداخلات روان شناختی و برنامه های آموزشی هدفمند برای تقویت اعتماد به نفس دانش آموزان، یک اقدام کلیدی در ارتقای بهره وری آموزشی و بهبود نتایج تحصیلی محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

اعتماد به نفس ، یادگیری ، فرایندهای آموزشی ، عملکرد تحصیلی ، خودکارآمدی ، انگیزش تحصیلی