آموزش مهارت های اجتماعی از طریق ادبیات و جغرافیا

آموزش مهارت های اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین ابعاد تربیت انسان، در سال های اخیر مورد توجه ویژه نظام های آموزشی قرار گرفته است. این مهارت ها نه تنها زمینه ساز موفقیت فردی و اجتماعی دانش آموزان هستند، بلکه نقشی تعیین کننده در کاهش آسیب های اجتماعی و ارتقای کیفیت تعاملات انسانی ایفا می کنند. پژوهش حاضر با محوریت «آموزش مهارت های اجتماعی از طریق ادبیات و جغرافیا» تلاش دارد نشان دهد که چگونه ادبیات به واسطه روایت ها، داستان ها و متون فرهنگی می تواند بستری برای پرورش همدلی، همیاری و درک متقابل ایجاد کند و جغرافیا با معرفی فرهنگ ها، اقلیم ها و جوامع گوناگون، روحیه تفاوت پذیری، همزیستی و همکاری میان فرهنگی را در دانش آموزان تقویت نماید. رویکرد پژوهش حاضر مبتنی بر تلفیق میان رشته ای است؛ به این معنا که از طریق ادغام دو حوزه ادبیات و جغرافیا، مهارت های اجتماعی در چارچوبی جامع تر و موثرتر آموزش داده می شوند. یافته های نظری و مطالعات پیشین نشان می دهد که آموزش مهارت های اجتماعی از طریق ادبیات و جغرافیا به دانش آموزان کمک می کند تا علاوه بر درک بهتر مفاهیم اجتماعی، توانایی حل تعارض، مدیریت روابط و احترام به تفاوت ها را نیز بیاموزند. همچنین، این نوع آموزش موجب ارتقای هویت فرهنگی و اجتماعی دانش آموزان شده و می تواند به عنوان الگویی برای توسعه نظام های آموزشی تلفیقی در ایران به کار رود. در پایان مقاله، ضمن تبیین چالش ها و فرصت ها، پیشنهادهایی برای بهبود سیاست های آموزشی کشور در زمینه آموزش مهارت های اجتماعی از طریق ادبیات و جغرافیا ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، ادبیات ، جغرافیا ، آموزش تلفیقی ، پرورش.