نقش رویکرد های نوین یادگیری فعال در ارتقاء کیفیت آموزش در کلاس های درس ابتدایی/ متوسطه

در سال های اخیر، رویکردهای نوین یادگیری فعال به عنوان یکی از موثرترین راهکارهای بهبود فرآیند آموزش و یادگیری مورد توجه گسترده پژوهشگران، معلمان و سیاست گذاران آموزشی قرار گرفته است. این رویکردها با تاکید بر مشارکت فعال دانش آموزان، یادگیری مبتنی بر تجربه، حل مسئله و همکاری گروهی، توانسته اند نقش مهمی در ارتقاء کیفیت آموزش ایفا کنند. کیفیت آموزش، به عنوان یکی از محورهای کلیدی نظام های آموزشی، شامل جنبه هایی مانند افزایش انگیزه یادگیری، توسعه مهارت های تفکر انتقادی، افزایش تعامل دانش آموزان و ارتقاء عملکرد تحصیلی می باشد. این پژوهش با هدف بررسی نقش رویکردهای نوین یادگیری فعال در ارتقاء کیفیت آموزش در کلاس های درس دوره های ابتدایی و متوسطه انجام گرفته است.روش پژوهش حاضر از نوع ترکیبی (کمی-کیفی) بوده و داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد، مصاحبه با معلمان و دانش آموزان، و مشاهده مستقیم کلاس های درس جمع آوری شده اند. رویکردهای یادگیری فعال مورد بررسی شامل یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری هم یار، یادگیری فناوری محور، و یادگیری تجربی می باشد. یافته های کمی نشان داد که استفاده منظم از این رویکردها باعث افزایش معنادار در مشارکت دانش آموزان و بهبود نمرات عملکردی آنان می شود. از سوی دیگر، تحلیل کیفی داده ها نشان داد که معلمان و دانش آموزان، یادگیری فعال را موجب افزایش احساس تعلق، اعتماد به نفس، و رشد مهارت های اجتماعی و شناختی می دانند.علاوه بر این، پژوهش موانعی مانند کمبود منابع و تجهیزات فناوری، نیاز به آموزش های تخصصی برای معلمان و برخی مقاومت های فرهنگی در برابر تغییر روش های سنتی تدریس را نیز شناسایی کرد. در نهایت، پژوهش پیشنهادهایی برای توسعه و گسترش رویکردهای یادگیری فعال در مدارس ابتدایی و متوسطه ارائه نموده است که می تواند به بهبود فرآیندهای یاددهی-یادگیری و ارتقاء کلی کیفیت آموزش منجر شود. نتایج این مطالعه اهمیت توجه جدی به نوآوری های آموزشی و پشتیبانی نظام مند از معلمان را برجسته می سازد.