بررسی تاثیر آموزه های روان شناختی نهفته در حکمت های نهج البلاغه بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه نوجوانان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزه های روان شناختی نهفته در حکمت های نهج البلاغه بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در نوجوانان است. پرخاشگری در دوران نوجوانی یکی از مسائل مهم تربیتی و روانی محسوب می شود که می تواند زمینه ساز مشکلات اجتماعی و تحصیلی شود. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی بوده است. جامعه آماری شامل نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ سال مدارس متوسطه شهرهای مختلف کشور بوده و نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده است. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد پرخاشگری و تحلیل محتوای حکمت های نهج البلاغه است. نتایج نشان داد که بهره گیری از آموزه های روان شناختی نهفته در این حکمت ها می تواند نقش موثری در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه نوجوانان داشته باشد و توسعه مهارت های کنترل هیجانات، خودآگاهی و مدیریت خشم را تسهیل کند. یافته ها بر اهمیت آموزش های اخلاقی و روان شناختی در مدارس و خانواده ها تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

حکمت های نهج البلاغه ، روان شناسی تربیتی ، پرخاشگری نوجوانان ، کنترل هیجانات ، مهارت های اجتماعی