ارزیابی ریسک محیط زیستی راه آهن گل گهر- شیراز در فاز بهره برداری با استفاده از روش های تصمیم گیری چند شاخصه

مطالعه حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی ریسک های محیط زیستی راه آهن گل گهر- شیراز در مجاورت دریاچه بختگان و تالاب مهارلو، به انجام رسید. دراین تحقیق از روش دلفی و مقیاس لیکرت جهت غربال کردن عوامل ایجاد ریسک استفاده شده است. در مرحله بعد، پس ازآنالیز کیفی ریسک، اهمیت ریسک های شناسایی شده با بهره گیری ازتکنیک بردار ویژه و با کمک نرم افزار Expert Choice به دست آمده و درنهایت از روش Topsisبرای اولویت بندی ریسک ها براساس معیارهای شدت، احتمال و اهمیت ریسک درطول مسیر استفاده شده است. وزن نسبی معیارها در گام سوم از این روش، از طریق تکنیک آنتروپی شانون محاسبه شده است.امکان اولویت بندی و ارزشیابی عوامل ایجاد مخاطرات و دستیابی به نتایج عینی تر در تجزیه و تحلیل و رتبه بندی ریسک ها از مهمترین دلایل انتخاب روش Topsis در این مطالعه بود. نتایج این مطالعه نشان داد که ریسک های خروج قطار ازخط، ایجاد مزاحمت و ناراحتی برای اهالی منطقه وکاهش کیفیت آب دریاچه بختگان در اولویت های اول تا سوم قرار گرفته و منطقه مورد مطالعه بطور عمده از نظر ریسک های احتمالی برای جمعیت ساکن در محدوده طرح مورد توجه قرار می گیرد.