سنجش میزان تاثیر نور روز بر روشنایی زمستان نشین و تابستان نشین خانه های سنتی ایرانی (نمونه مطالعاتی: خانه طباطبایی و خانه بروجردی کاشان)

نور، کلید درک فضا و عمده ترین مشخصه معماری ایرانی است؛ که از دیرباز در معماری سنتی ایران مورد استفاده قرار گرفته است؛ و مستقیما بر کیفیت درک فضا تاثیر می گذارد. بر اساس پژوهش های صورت گرفته در خانه های سنتی ایران، نورگیرهای متنوعی برای تامین روشنایی طبیعی در این ابنیه تعبیه شده است. این پژوهش با هدف نقش قوانین حاکم بر نورپردازی و نورگذرها در الگوی توزیع نور روز در زمستان نشین و تابستان نشین خانه های سنتی ایرانی، بر آن است تا با روش تجربی و در قالب کمی، ضمن بررسی شرایط نورپردازی دو نمونه شاخص مطالعاتی خانه های کاشان خانه طباطبایی و خانه بروجردی به دنبال یافتن پاسخی بر این سوال است که میزان نور روز در اتاق های تابستان نشین و زمستان نشین خانه های سنتی تا چه میزان با استانداردهای روز روشنایی مطابقت داشته است؟ به نظر می رسد الگوی نورپردازی طراحی شده معماری سنتی در این اقلیم و تناسبات هندسی بنا توانسته است نیاز روشنایی محیطی و فعالیتی را در این خانه ها برآورده سازد. از این رو، استخراج الگوی روشنایی این ابنیه و تعمیم آن به دیگر خانه ها می تواند راهکاری مناسب در طراحی نورپردازی طبیعی خانه های امروزی باشد.

کلیدواژه ها:

نور روز ، زمستان نشین ، تابستان نشین ، خانه های سنتی ، معماری ایرانی.