بررسی تاثیر اندیشه های عرفانی در تربیت نفس معمار و تجلی آن در معماری اسلامی

این مقاله به بررسی ارتباط بین اندیشه های عرفانی و تربیت نفس در حرفه معماران و تاثیر آن بر هنر و معماری اسلامی می پردازد. در دنیای معاصر، تاکید بر بعد روحانی و معنوی در فرآیند طراحی و ساخت بناها می تواند بر کیفیت و عمق تجربه انسانی در تعامل با فضاهای ساخته شده تاثیر بگذارد. این تحقیق بر آن است تا نشان دهد چگونه اصول و آموزه های عرفانی و حکمی می توانند به عنوان مبنایی برای تربیت نفس معماران عمل کنند و در نهایت به تجلی این تربیت در آثار معماری اسلامی منجر شوند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که توجه به ابعاد عرفانی در تربیت معماران و رویکرد حکمی بر مبنای سه رویکرد هستی شناسی، معرفت شناسی و انسان شناسی می تواند به خلق فضاهایی منجر شود که نه تنها از نظر زیبایی شناختی بلکه از نظر معنوی نیز به تاثیرات عمیق تری در جامعه کمک خواهد کرد. این مقاله در نهایت به اهمیت بازشناسی ادبیات عرفانی و نهادینه سازی آن در نظام های آموزشی معماران تاکید می کند و بر لزوم همگرایی بین دانش های یافته شده در حوزه های مختلف علوم انسانی و هنر نیز تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

حکمت ، عرفان ، فلسفه ، معماری اسلامی