تحلیل تاثیر مشارکت خانواده ها و نهادهای اجتماعی بر اثربخشی سیاست های سند تحول بنیادین

هدف اصلی این مقاله مروری، تحلیل و بررسی جامع تاثیر مشارکت خانواده ها و نهادهای اجتماعی بر میزان اثربخشی سیاست های مندرج در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش ایران است. سند تحول بنیادین به عنوان نقشه راه نظام تعلیم و تربیت کشور، بر ضرورت همکاری و هم افزایی تمامی ارکان جامعه، به ویژه خانواده و نهادهای مدنی، برای دستیابی به اهداف متعالی خود تاکید دارد. در این راستا، پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از مطالعه نظام مند منابع و پژوهش های پیشین، به واکاوی ابعاد مختلف این مشارکت و پیامدهای آن بر کارایی سیاست های آموزشی می پردازد. یافته های نظری نشان می دهد که مشارکت فعال خانواده ها در فرآیندهای آموزشی و تربیتی مدرسه، از طریق افزایش انگیزه، نظارت بر پیشرفت تحصیلی و همسوسازی اهداف تربیتی خانه و مدرسه، به طور مستقیم به تحقق اهداف سند کمک می کند. از سوی دیگر، همکاری با نهادهای اجتماعی، از جمله مساجد، مراکز فرهنگی، سازمان های مردم نهاد و بخش های صنعتی و خدماتی، می تواند با فراهم آوردن منابع، فرصت های یادگیری متنوع و تجارب عملی، زمینه را برای تربیت نسلی کارآمد، مسئولیت پذیر و متعهد به ارزش های اسلامی و ایرانی فراهم سازد. این مقاله استدلال می کند که بدون ایجاد سازوکارهای موثر و پایدار برای جلب و ساماندهی این مشارکت ها، سیاست های سند تحول بنیادین در سطح اجرا با چالش های جدی مواجه شده و اثربخشی مورد انتظار را نخواهد داشت. در نهایت، پیشنهادهایی برای تقویت این پیوند سه جانبه میان مدرسه، خانواده و جامعه ارائه می شود تا از این طریق، مسیر تحقق حیات طیبه به عنوان غایت اصلی نظام آموزشی هموارتر گردد.

کلیدواژه ها:

سند تحول بنیادین ، مشارکت خانواده ، نهادهای اجتماعی ، اثربخشی سیاست ها ، نظام آموزش و پرورش