اثرات مدیریت بقایای گیاهی در سیستم های مختلف خاکورزی روی پایداری خاک در استان کرمانشاه

در اوایل روی آوردن ا نسان به کشاورزی، خاکورزی هم آغاز گردید . در ابتدا ادوات خاکورزی، توسط نیروی انسانی و بعد ها توسط نیروی دام کشیده می شدند . اما در قرون 18 و 19 شخم بسیار مشکل و پیچیده تر از آن دوران شد . در آن دوران در اروپا این ادوات ضمن کنترل علف های هرز به نمادی برای کشاورزی پیشرفته تبدیل شدند و توسط موسسات تحقیقاتی و دانشگاهها ترویج و مورد استفاده قرار گرفتند [.1] اما استفاده از شخم به ویژه در نواحی حاره و نیمه حاره موجب فرسایش و نابودی خاک بسیاری از کشور ها شد [.4]( در آن دوران از سوی کارشناسان اروپایی به کارشناسان کشورهای مستعمراتی گفته شد که فناوری های بومی و قدیمی مورد استفاده آنها برای کشاورزی، غیر موثر هستند . این کارشناسان به دلیل فقدان دانش و تجربه فرهنگ شخم را پذیرفتند [.3] بطورمعمولخاکورزی به دو دستهکلی تقسیم میشود . دسته اولبنامخاکورزیحفاظتی (Conservation tillage) که در آن بیش از 30 درصد بقایای گیاهی سال قبل در سطح مزرعه باقی میماند ( مانند بیخاکورزی، خاکورزی مالچی و خاکورزی پشتهای ) 5] ، [.6 دسته دوم شامل سایر انواع خاکورزیها مانند کمخاکورزی و خاکورزی مرسوم است که در آن کمتر از 30 درصد بقایای محصول سال قبل در سطح مزرعه باقیگذاشته میشود 6] ، [.5 نتایج به دست آمده توسط سورنسون و همکاران (1997) نشان میدهد که سود حاصل از اعمال روش بیخاکورزی در سطح 20 هکتار در پاراکوئه و تسری آن به 480 هزار هکتار از اراضی آن کشور سودی معادل 941 میلیون دلار امریکا بدنبال داشته است [.7]