رابطه بین تاب آوری و خودشفقتی با سلامت روان با نقش میانجی بهزیستی

روانشناختی در پرستاران بهاره ناظمی اور تاکند کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین تاب آوری و خودشفقتی با سلامت روان با نقش میانجی بهزیستی روانشناختی در پرستاران انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از جهت نحوه گردآوری اطلاعات در زمره پژوهشهای همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش کلیه پرستاران بیمارستانهای دولتی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بودند که از بین آنها ۲۵۰ نفر به شیوه در دسترس انتخاب شده و به ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه خودشفقتی نف (۲۰۰۳) پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۲) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۰)، پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین متغیرهای تاب آوری خود شفقتی و بهزیستی روانشناختی با سلامت روان ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد همچنین بهزیستی روانشناختی بین تاب آوری و خود شفقتی با سلامت روان نقش میانجی را دارد ۰/۰۵>P) بر این اساس توجه به این عوامل در پرستاران میتواند منجر به ارائه راهکارهای موثر برای بهبود سلامت روان گردد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، خودشفقتی ، بهزیستی روانشناختی ، سلامت روان ، پرستاران