رابطه احساس امنیت اجتماعی و رضایت از زندگی نقش واسطهای سلامت اجتماعی (مورد مطالعه شهروندان ۱۸ تا ۳۰ سال (دامغان

احساس امنیت اجتماعی پایه ای برای آرامش روانی و اعتماد در جامعه است و هر چه افراد احساس امنیت بیشتری کنند، فرصتها برای مشارکت پیشرفت شخصی و رفاه اجتماعی افزایش مییابد و این احساس از طریق کاهش استرس و ترس سبب افزایش کیفیت زندگی افراد میشود از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه احساس امنیت اجتماعی و رضایت از زندگی با نقش واسطه ای سلامت اجتماعی بود. روش پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق تمامی مردان ۱۸ تا ۳۰ سال شهر دامغان بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۷۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق سه پرسشنامه استاندارد احساس امنیت اجتماعی مختاری و همکاران (۱۳۹۱) پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز (۱۹۹۸) و پرسشنامه رضایت از زندگی دینر و همکاران (۱۹۸۵) بود. جهت بررسی روایی صوری و محتوایی ابزار پژوهش از نظرات ۵ نفر از متخصصان و خبر گان بهره گرفته شد و پایایی ابزار پژوهش با آزمون آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای بررسی فرضیات تحقیق از مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد واریانس محور استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که احساس امنیت اجتماعی با رضایت از زندگی و سلامت اجتماعی و مردان ۱۸ تا ۳۰ سال شهر دامغان رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین سلامت اجتماعی با رضایت از زندگی مردان ۱۸ تا ۳۰ سال شهر دامغان رابطه مثبت و معناداری دارد و نقش میانجی سلامت اجتماعی در رابطه بین احساس امنیت اجتماعی و رضایت از زندگی تایید شد.

کلیدواژه ها:

احساس امنیت اجتماعی ، رضایت ، معادلات ساختاری ، مشارکت اجتماعی