تجزیه و تحلیل جایگاه دیپلماسی شهری در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

تحولات دیپلماسی سبب شده که دولت­ها در کنار پیگیری منافع ملی و تعقیب سیاست­های خود در قالب دیپلماسی سنتی، به اشکال نوین دیپلماسی جهت تاثیر بر افکار عمومی بین المللی و محیط بین­الملل متوسل شوند. حضور دولت­ها یا حکومت­های محلی تابع آن­ها در نهادهای چندجانبه غیردولتی و تعاملات موجودیت­های فرو ملی در راستای این مهم قرار دارد. این مقاله، جایگاه دیپلماسی شهری در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را بررسی می کند. به همین جهت، مطالعه حاضر ابتدا مبانی و اصول نظری سیاست خارجی کشور را مورد نظر قرار می­دهد که در واقع جهت گیری­های اصلی در مورد دیپلماسی شهری را تعیین می­نماید و سپس به بررسی عملکرد سیاست خارجی کشور در این خصوص می­پردازد. بدین منظور، تعاملات دوجانبه (روابط خواهرخواندگی) و چندجانبه (عضویت در شبکه­های بین المللی) شهرهای ایران بررسی شده است. به طور خلاصه، از حیث نظری، باتوجه به ماهیت فرهنگی انقلاب اسلامی، تعاملات غیردولتی (مانند دیپلماسی شهری) جایگاه مشخص و معینی در سیاست خارجی ایران دارد. عملکرد سیاست خارجی ایران در مورد تعاملات خارجی شهرها، بیانگر مطابقت آن با اصول نظری سیاست خارجی است. این مناسبات طیف وسیعی از شهرهای متعلق به تمدن­های گوناگون را در بر دارد که بیشترین آن معطوف به روابط با شهرهای کشورهای اسلامی و محیط پیرامونی ایران است.

کلیدواژه ها:

تحلیل سیاست خارجی ، جمهوری اسلامی ایران ، دیپلماسی شهری ، دیپلماسی سنتی