Expression of myostatin and follistatin genes in hypothyroid rats following a moderate-intensity exercise period

زمینه و اهداف: بیماری هیپوتیروئیدی منجر به کاهش حجم و توده بافت عضلات می شود. از طرفی نقش کلیدی ژن های میو استاتین و فول استاتین در تنظیم رشد و هموستاز عضلانی و جلوگیری از آتروفی بسیار ضروری است. ازاین رو تحقیق فوق به بررسی بیان ژن های فوق متعاقب یک برنامه تمرینی با شدت متوسط بر موش های صحرایی مبتلا به بیماری هیپوتیروئیدی پرداخته است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد ۲۱ سر موش صحرایی نر ویستار (۸ هفته ای با وزن ۱۵±۲۱۰ گرم) پس از القاء هیپوتیروئیدی (۱۵۰میلی گرم/کیلوگرم) به طور تصادفی به سه گروه ۷تایی سالم، کنترل-هیپوتیروئیدی و تمرین استقامتی- هیپوتیروئیدی تقسیم شدند. گروه های پژوهش برای یک دوره ۶ هفته ای تحت فعالیت ورزشی استقامتی (با سرعت ۱۰ تا ۲۰ متر/دقیقه و مدت ۲۰ تا ۴۰ دقیقه) قرار گرفتند. پس از تمرین و بی هوشی، نمونه بردای بافتی صورت گرفت و بعد از انجام فرایندهای ملکولی بیان ژن ها با استفاده از دستگاه ریل تایم اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری ۰.۰۵ >p و نرم افزار گراف پد استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد القاء بیماری هیپوتیروئیدی منجر به افزایش معنی دار میو استاتین (۰.۰۰۰۱ >p) و کاهش فول استاتین موش های صحرایی شد (۰.۳۵۳= p). همچنین انجام تمرین استقامتی باعث کاهش معنی دار (۰.۰۰۰۱ >p) میو استاتین و افزایش معنی دار سطوح فول استاتین (۰.۰۱= p) موش های صحرایی هیپوتیروئیدی شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات استقامتی با ایجاد تغییرات سازنده و مثبت بر ژن های مورد مطالعه بیماران هیپوتیروئیدی از آتروفی و تحلیل عضلانی آن ها جلوگیری می کند.

کلیدواژه ها:

Hypothyroidism ، Exercise ، Myostatin ، Follistatin ، هیپوتیروئیدی ، تمرین استقامتی ، میو استاتین ، فول استاتین