Evaluation of the anaerobic capacity of the lower body of young elite wrestlers

زمینه و اهداف: ظرفیت بی هوازی یکی از عوامل کلیدی در عملکرد کشتی گیران است، به ویژه در توانایی تولید انرژی در شرایط بدون اکسیژن. این پژوهش با هدف پیش بینی ظرفیت بی هوازی پایین تنه کشتی گیران نخبه جوان از طریق یک آزمون میدانی طراحی شده برای فن زیرگیری سرتو از چپ و راست در وضعیت گارد ژاپنی انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی ۴۲ کشتی گیر نخبه استان خراسان رضوی به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. ظرفیت بی هوازی پایین تنه با استفاده از دو آزمون وینگیت بی هوازی و آزمون میدانی زیرگیری سرتو از چپ و راست به مدت ۳۰ ثانیه اندازه گیری شد. ضربان قلب و لاکتات خون قبل از آزمون، بلافاصله پس از آن، ۵ و ۱۰ دقیقه بعد از آزمون ارزیابی شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی درون کلاسی (ICC)، توافق بلاند-آلتمن و رگرسیون خطی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین آزمون وینگیت بی هوازی و آزمون زیرگیری سرتو از چپ و راست رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (۰.۴۸۲=r، ۰.۰۱۵=p). همبستگی قابل توجهی بین توان بی هوازی اوج (۰.۷۱۴=r، ۰.۰۰۱=p)، میانگین (۰.۹۳۱=r، ۰.۰۰۱=p) و حداقل (۰.۷۷۱=r، ۰.۰۰۲=p) مشاهده شد. علاوه بر این همبستگی معنی داری بین ضربان قلب بلافاصله بعد از اجرای آزمون (۰.۴۲۷=r، ۰.۰۳۳=p)، دقیقه پنجم بعد از اجرای آزمون (۰.۶۱۳=r، ۰.۰۰۱=p) و دقیقه دهم بعد از اجرای آزمون (۰.۴۴۸=r، ۰.۰۲۵=p) مشاهده شد. با این حال، تغییرات لاکتات خون در ۵ و ۱۰ دقیقه بعد از آزمون همبستگی معنی داری نداشت. نتیجه گیری: آزمون میدانی زیرگیری سرتو از چپ و راست در گارد ژاپنی توانست ظرفیت بی هوازی پایین تنه کشتی گیران نخبه جوان را پیش بینی کند و احتمالا می تواند به عنوان جایگزینی مناسب برای آزمون وینگیت بی هوازی در ارزیابی کشتی گیران مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

wrestling ، heart rate ، lactic acid ، physical endurance ، کشتی ، ضربان قلب ، اسید لاکتیک ، استقامت بدنی