نقش واسطه ای پذیرش کودک کم توان ذهنی در رابطه میان حمایت خانواده و مسئولیت پذیری اجتماعی کودک

زمینه و هدف: کم توانی ذهنی، می­تواند بر ساختار خانواده اثر سوء داشته باشد و به دلیل ایجاد تنش­های روانی، اجتماعی و اقتصادی بر والدین، منجر به فروپاشی نظام خانواده گردد. این پژوهش باهدف بررسی نقش واسطه ای پذیرش کودک کم توان ذهنی در رابطه میان حمایت خانواده و مسئولیت پذیری اجتماعی کودک انجام شد. روش: پژوهش  حاضر از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود که در بین مادران دارای کودک کم توان ذهنی ساکن شهر اصفهان انجام شد. از میان جامعه مورد پژوهش با توجه به محدودیت های دسترسی به نمونه ، ۲۰۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه  مقیاس حمایت از خانواده (دانست و همکاران، ۱۹۸۴)، پذیرش کودک کم توان ذهنی (ران.هو و جین، ۲۰۱۴)، مقیاس مسئولیت پذیری اجتماعی دوکو و همکاران (۲۰۱۳) بود. داده ها با تحلیل همبستگی و معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته­ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که حمایت از خانواده در ارتباط مستقیم و مثبت با پذیرش کودک کم توان ذهنی است و پذیرش کودک از طرف والدین ارتباط مثبت با مسئولیت­پذیری در کودک دارد. با این وجود، بررسی روابط غیرمستقیم نشان داد که حمایت از خانواده از طریق پذیرش کودک با مسئولیت­پذیری در کودک در ارتباط است  (۰۱/۰>p). نتیجه­گیری: با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که هر چقدر از خانواده دارای فرزند کم توان ذهنی در حوزه­های مختلف به صورت واقعی حمایت شود، روحیه­ی آن­ها افزایش خواهد یافت و کودک مبتلا به کم توانی ذهنی، مورد پذیرش قرار خواهد گرفت و در نتیجه باعث بهبودی مسئولیت­پذیری در کودک نیز می شود.

کلیدواژه ها:

Acceptance ، Intellectual Disability ، Family Support ، Responsibility ، پذیرش ، کم توانی ذهنی ، حمایت از خانواده ، مسئولیت پذیری