رابطه معلم-دانش آموز و درگیری تحصیلی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم گناباد: نقش واسطه ای سرمایه روان شناختی تحصیلی

یکی از چالش های مهمی که امروزه موجب نارضایتی صاحب نظران در تعلیم و تربیت شده است، بی رغبتی دانش آموزان نسبت به تحصیل می باشد. توجه به متغیر درگیری تحصیلی به ویژه در دوره نوجوانی-یک دوره پرتلاطم رشدی با چندین تغییر زیستی-روانی-اجتماعی، از اهمیتی دوچندان برخوردار است. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ارتباط معلم-دانش آموز و درگیری تحصیلی دانش آموزان با میانجی گری سرمایه روان شناختی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان گناباد بود. با توجه به گستردگی جامعه پژوهش، با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، از بین مدارس دخترانه دوره دوم شهرستان گناباد، چهار مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و از هر مدرسه نیز به-طور تصادفی دو کلاس انتخاب شد و تمام دانش آموزان آن کلاس ها به تعداد ۳۵۰ نفر به پرسشنامه های درگیری تحصیلی ریو (۲۰۱۳)، ارتباط معلم-دانش آموز مورای و زوواک (۲۰۱۱) و سرمایه روان شناختی تحصیلی (زارعی، ۱۳۹۹) پاسخ دادند. پژوهش حاضر همبستگی و از نوع روش مدل یابی معادلات ساختاری است که در آن روابط بین سه متغیر مورد بحث، بررسی شد. با توجه به نتایج آماری کسب شده، مدل از برازش مناسبی برخوردار است. یافته ها نشان داد ارتباط معلم-دانش آموز به صورت مستقیم (۳۶/.) و غیرمستقیم (۲۲/.) و از طریق سرمایه روان شناختی تحصیلی پیش بینی کننده مثبت و معنادار درگیری تحصیلی دانش آموزان است. در مجموع یافته های این پژوهش بیانگر اهمیت توجه به نقش ارتباط معلم-دانش آموز و سرمایه روان شناختی تحصیلی در افزایش درگیری تحصیلی دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

ارتباط معلم-دانش آموز ، سرمایه روانشناختی تحصیلی ، درگیری تحصیلی ، دانش آموزان متوسطه دوم ، گناباد