بررسی اثربخشی اسپیرولینا و مورینگا بر وضعیت اکسیدان/آنتی اکسیدان در مدل بی وزنی شبیه سازی شده در رت

مقدمه: امروزه ماموریت های طولانی مدت فضایی و نیز عملیات های نظامی در محیط های پرتنش و دور از امکانات پزشکی، توجه پژوهشگران را به نقش استرس اکسیداتیو و راهکارهای تغذیه ای برای پیشگیری از آسیب های ناشی از آن جلب نموده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات محافظتی اسپیرولینا و مورینگا بر تعادل اکسیدان/آنتی اکسیدان در مدل بی وزنی شبیه سازی شده در رت انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه، ۱۸ موش صحرایی نر در سه گروه کنترل، دریافت اسپیرولینا (mg/kg ۵۰۰) و دریافت عصاره مورینگا (mg/kg۲۵۰) تقسیم شدند و به مدت ۱۴ روز تحت مدل بی وزنی آویزان از دم قرار گرفتند. وزن موش ها، در شروع القای بی وزنی و در پایان دو هفته آن، سنجیده شد. پس از پایان دوره، نمونه های خون برای سنجش سطح مالون دی آلدئید (MDA) و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل (TAC) جمع آوری و با روش فتومتریک مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها با آزمون ANOVA و توکی، تجزیه و تحلیل آماری شدند. یافته ها: در مدل بی وزنی شبیه سازی شده، در هر دو گروه درمان نسبت به گروه کنترل تغییرات وزن به طور معنی داری کمتر بود. ظرفیت آنتی اکسیدانی کل سرم (TAC) در گروه مورینگا نسبت به گروه کنترل بیشتر و سطح مالون دی آلدئید (MDA) در هر دو گروه درمانی نسبت گروه کنترل به طور معنی دار کمتر بود. نتیجه گیری: اسپیرولینا و مورینگا با کاهش سطح MDA و حفظ ظرفیت آنتی اکسیدانی، توانستند تعادل اکسیدان/آنتی اکسیدان را در شرایط شبه فضایی بهبود بخشند. این یافته ها نقش بالقوه این ترکیبات را در کاهش آسیب های ناشی از استرس اکسیداتیو در محیط های پرتنش نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

Spirulina ، Moringa ، Oxidative Stress ، Antioxidant Status ، Weightlessness ، اسپیرولینا ، مورینگا ، استرس اکسیداتیو ، وضعیت آنتی اکسیدانی ، بی وزنی