مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری متمرکز بر سبک زندگی و درمان بازسازی شناختی معنایی بر اضطراب در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

چکیده پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری متمرکز بر سبک زندگی و درمان بازسازی شناختی معنایی بر ادراک، رنج، خستگی، مزمن، اضطراب و تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر انجام شد. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر شهر بابل در سال ۱۴۰۲ بود که ۴۵ نفر از آنها بر اساس ملاک های ورود و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس های اضطراب آرون بک و همکاران ۱۹۸۸ و تنظیم هیجانی گراس و همکاران ۲۰۰۳ استفاده شد. جلسات گروه درمان شناختی رفتاری متمرکز بر سبک زندگی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و درمان بازسازی شناختی معنایی ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای و یکبار در هفته انجام شد. اما گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از طرح تحلیل آمیخته با اندازه گیری مکرر و با نرم افزار SPSS ۲۶ انجام شد. یافته ها نشان داد درمان شناختی رفتاری متمرکز بر سبک زندگی و درمان بازسازی شناختی معنایی بر ادراک، رنج، خستگی، مزمن، اضطراب و تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر موثر است (P < ۰.۰۵). همچنین از نظر تاثیرگذاری، درمان شناختی رفتاری متمرکز بر سبک زندگی تاثیر بیشتری در مقایسه با درمان بازسازی شناختی معنایی بر اضطراب در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر داشت. نتیجه گیری می شود از این دو درمان می توان در بهبود اضطراب در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر استفاده نمود. بنابراین در مراکز درمانی از این رویکردها می توان در کنار مداخلات پزشکی برای این افراد بهره برد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری متمرکز بر سبک ، زندگی بازسازی شناختی معنایی ، اضطراب ، سندرم روده تحریک پذیر