نقش نظم جویی هیجانی، تکانشگری و انزوای اجتماعی در نوجوانان مبتلا به اختلال پرخوری

این پژوهش با هدف نقش نظم جویی هیجانی، تکانشگری و انزوای اجتماعی در نوجوانان مبتلا به اختلال پرخوری انجام شد. این پژوهش، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه نوجوانان دختر و پسر ۱۲ تا ۱۸ سال مبتلا به اختلال پرخوری شهرستان گنگاور بودند که تعداد آنها در حدود ۹۰۰ نفر گزارش شده بود. برای تعیین نمونه بر اساس فرمول کوکران، ۳۰۰ نفر (۱۵۰ نفر دختر و ۱۵۰ نفر پسر) از دختر و پسرانی که معیارهای لازم را برای شرکت در این پژوهش داشتند انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. برای جمع آوری داده ها به ترتیب از چهار پرسشنامه گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱)، پرسشنامه تکانشگری پاتون، استانفورد و بارت (۱۹۹۵)، پرسشنامه انزوای اجتماعی توسط چلپی و امیرکافی (۱۳۸۳) و پرسشنامه پرخوری استیک و همکاران (۲۰۰۱) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی ابزار پژوهش توسط گروهی از اساتید صاحب نظر و همچنین پایایی پرسشنامه‎ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ گزارش گردید. جهت آزمون فرضیه های پژوهش از ضرایب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه در SPSS استفاده گردید. نتایج نشان داد که همبستگی بین نظم جویی هیجانی با اختلال پرخوری منفی و همبستگی بین تکانشگری و انزوای اجتماعی با اختلال پرخوری مثبت است. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که نظم جویی هیجانی به شکل منفی و تکانشگری و انزوای اجتماعی به شکل مثبت و معنی داری اختلال پرخوری در نوجوانان را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

نظم جویی هیجانی ، تکانشگری ، انزوای اجتماعی ، اختلال پرخوری