تاثیر معماری پایدار در طراحی پارکهای علمی و فناوری

یکی از ایدههای موفق دوران معاصر در زمینه توسعه اقتصادی محلی و ملی ایده تاسیس پارکهای علمی و فناوری و مراکز رشد است که هدف عمده آنها توسعه فناوری و ایجاد شرایط مناسب برای رشد و ظهور انواع نوآوریهای مبتنی بر فناوری است. تحقیقات علمی به عنوان یکی از اصلی ترین ومهمترین را ههای رسیدن به حقایق پیدا و پنهان جهان هستی و کشف منابع وراهکارهای جدید برای پاسخگویی به مسائل و مشکلات، نیازها و خواستههای انسان و جامعه محسوب می شود . لذا در راستای دستیابی به اهداف توسعه کشور، نقش دانشگاه ها و مراکز پژوهشی در ایجاد نهادهای اجتماعی که در تعامل با اینگونه مراکز هستند، بسیاراثرگذار می باشد . بنابراین توسعه، گسترش و حمایت همه جانبه سیاست گذاران و مسئولان در زمینه ایجاد پارک ها و مراکز رشد علم و فناوری علاوه بر اتخاذ شیوه های نوین مدیریتی باید تمام بسترها را نیز جهت دستیابی به اهداف مزبور فراهم نمایند . پارک هاى علم و فناورى به عنوان واحدهای تحقیق و توسعه، می توانند خیلی از مشکلات موجود را از بین برده و به بهبودوضعیت و شرایط آنبپردازند. شیوه های جدید تبادل اطلاعات ، منجر به ایجاد فضاهای جدیدی به منظور حمایت و سهولت دسترسی به فناوری و استفاده مؤثر از امکانات مناسب آن گردیده است. با توجه به بحران زیست محیطی که حیات بر روی کره زمین را تهدید میکند و نیز افزایش مصرف سوختهای فسیلی که باعث تشدید این بحران شده لزوم استفاده از منابع انرژی پاک باید بیشتر مورد نظر طراحان ساختمان قرار گیرد. مفهوم پایداری در معماری ، همان معماری پایدار یا معماری همساز با اکوسیستم یا سازگار با محیط زیست است. طراحان ساختمانها براساس این رویکرد نه تنها به صرفهجویی در مصرف انرژی است بلکه کمک بزرگی در جلوگیری از آلودگی هوا و کمک به نسل آینئه است.

کلیدواژه ها:

پارک ، پارک علمی و فناوری ، معماری پایدار ، انرژی پاک