توسعه پایدار محلات تاریخی و قدیمی با رویکرد TND(نمونه موردی، محدوده شهر چهار باغ استان البرز)

چکیده پیش از صنعتی شدن، محلات شهری در طول دوره های زمانی توان سازگاری با روند کند تغییرات اجتماعی و اقتصادی را داشته و ضمن حفظ ارزش های طبیعی محیط و رفع نیازهای فردی و اجتماعی ساکنین خود،از پویایی و سرزندگی لازم برخوردار بودند. به تدریج با تغییر روش های معیشتی و پیامدهای ناشی از آن،همچنین عدم حفظ تعادل متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی،نوعی گسست کالبدی و فرهنگی و اجتماعی در سطح محلات شهری ایجاد گردید که منجر به ناکارآمدی محلات شد. خانوارها به دلیل عدم رضایت از مکان سکونتی خود، آن را ترک کرده و به جای دیگری نقل مکان می کنند.در این زمان است که محله مفهوم خود را به عنوان عامل استمرار بخش هویت اجتماعی از دست می دهد و ناپایداری سکونتی در آن ایجاد می گردد. به دنبال مسائل و مشکلاتی که عصر مدرن با خود به ارمغان آورد، نظریه پردازان و شهرسازان در پی راهکاری جهت رفع این معضلات بودند. یکی از ایده هایی که در این راستا مورد توجه قرار می گیرد ایده توسعه های محلات سنتی می باشد. این ایده محلات شهری را مورد هدف قرار داده وبه نظر می رسد که کاربرد ایده ی توسعه های محلات سنتی، بتواند از طریق تعریف اصول و ضوابط مشخص، قابلیت کاربرد و نقش موثری در ایجاد و خلق محله هایی پویاتر و مطلوب تر در کشور داشته باشد.هم چنین بتواند به عنوان راهکار موثر و مفیدی در ارتقای کیفی محلات موجود باشد.این پژوهش در تلاش است تا ابتدا با تکیه بر شناخت محله به بررسی ابعاد گوناگون محدوده پرداخته و نقاط ضعبف، فرصت، قوت و ضعف را مورد شناسایی قرار داده و به کمک پرسشنامه و روش TNDبه حل این معضلات و مشکلات در محدوده چهار باغ کرج بپردازد.

کلیدواژه ها:

توسعه محلات سنتی ، گسست کالبدی ، روشTND ، محدوده چهار باغ