باززنده سازی بافت با ارزش معماری سنتی ایران نمونه موردی حمام سرکاری قوچان

همانطور که می دانیم داشته های بومی ایران حاصل سال ها آزمون و خطا و سرانجام دستیابی به اصول ناب مهندسی ایرانی می باشد . فراموشی و بلااستفاده ماندن بناهای با ارزش بومی و تاریخی و از طرفی تخریب آنها توسط شهرداری باعثضررهایی چون از بین رفتن بافت با ارزش تاریخی فرهنگی شهر گشته است . از سویی دیگر این امر منجر به بوجود آمدن - نوعی دیدگاه گذرا و سطحی به معماری بومی و داشته های تجربی ، رواج تفکر بسازبفروشی و ... شده است. همه این عوامل دست به دست هم داده و به خلق بناهایی ماشینی ، فاقد همخوانی با هویت منطقه و در نهایت به هرج و مرج منظرشهری ختم گشته است. این مقاله سعی دارد با ارائه راهکار هایی همچون احیا وتزریق کاربری جدید منجر به آفرینش فضاهایی گردد که دارای کاربری نو در لباسی تاریخی است که مهمترین ویژگی آن زنده ماندن بنا ،ارتقا سطح منظر فرهنگی شهر است. لازم به ذکر است که رویکرد جمع آوری اطلاعات در این پژوهش در بکارگیری نمونه موردی به صورت برداشت میدانی و در بدنه مقاله نیز استناد از مراجع کتابخانه ای است

کلیدواژه ها:

باززنده سازی ، تغییرکاربری ، معماری بومی ، منظر فرهنگی ، قوچان