بررسی شرایط کربوکسیل دار کردن الیاف باگاس برای تولید افزودنی سیال حفاری پایه آبی

نانومواد سلولزی و لیگنوسلولزی دسته ای از نانومواد زیستی می باشند که کاربرد آنها در سیال حفاری مورد توجه قرار گرفته است. روند تحقیقات نشان می دهد که صنعت نفت در تلاش برای توسعه نسل جدیدی از سیالهای حفاری است که به لحاظ عملکردی، اقتصادی و همچنین از دیدگاه زیست محیطی کارایی بالایی داشته باشند. بنابراین در این پژوهش شرایط اکسیداسیون نانوالیاف سلولزی با هدف اکسیداسیون گروه های هیدروکسیل نانوالیاف به کربوکسیل و افزایش بار آنیونی نانوالیاف مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تغییر ظاهر الیاف نیز در اثر اکسیداسیون مطالعه شد. نتایج بررسی شرایط اکسیداسیون شیمیایی توسط ماده TEMPO بر روی الیاف لیگنوسلولزی و تنظیم بار آنیونی برای تولید نانوالیاف نشان داد با افزایش غلظت اکسید کننده ۰-۲۰ میلی مول بر گرم، همچان روند افزایش گروه های کربوکسیل مشاهده شد. از سوی دیگر پس از فرآیند اکسیداسیون در ساختار الیاف تخریب ظاهری و ساختاری مشاهده نشد که نشان از اکسیداسیون ملایم و با تخریب کم در ساختار الیاف لیگنوسلولزی داشته است. همچنین کاهش رنگ و سفید شدن الیاف قهوه ای حاوی لیگنین حاکی از اثر اکسایش انجام شده بر تخریب ساختار لیگنین و تخریب گروه های رنگزای لیگنین می باشد.

کلیدواژه ها:

نانوالیاف ، نانوفیبریلهای لیگنوسلولزی باگاس ، اکسیداسیون شیمیایی ، محتوای کربوکسیل ، سیال حفاری