واکاوی مفاهیم غیاب، انتظار، امید و ایمان به منجی در متن نمایشی «در انتظار گودو» ساموئل بکت از منظر آرمانشهری

نمایشنامه در انتظار گودو اثر ساموئل بکت، با محوریت مفهوم غیاب و انتظار برای ظهور منجی، یکی از برجسته ترین متون ادبی قرن بیستم است که نمادهای عمیق فلسفی، دینی و آرمانشهری را در خود جای داده است. این مقاله به واکاوی نقش مفاهیم غیاب، امید، انتظار و ایمان به ظهور یک منجی می پردازد و تلاش می کند این عناصر را در پرتو نظریه های دینی و فلسفی تحلیل کند. نمایشنامه، با شخصیت های ولادیمیر و استراگون، انسانی را به تصویر می کشد که در وضعیت تعلیق معنایی و اگزیستانسیال گرفتار شده است و امید به آمدن گودو به عنوان منجی، نمادی از آرمان شهر و رهایی است. تحلیل نشان می دهد که غیاب گودو نه تنها نماد فقدان نجات است، بلکه وضعیتی است که انسان مدرن را در انتظار نامعلومی از نجات و معنا قرار می دهد. در نهایت، این مقاله تاکید می کند که امید و انتظار در متن بکت، نه انفعالی بلکه فرآیندی پویا و تکرار شونده برای حفظ معنا و ایمان است.

کلیدواژه ها:

غیاب ، انتظار ، امید ، منجی ، آرمان شهر