نقش زنان در اساطیر ایرانی با تاکید بر زنان در شاهنامه

زنان در اساطیر ایرانی و به ویژه در شاهنامه فردوسی، نقش های متنوعی دارند که تنها گذر از مرز زیبایی و مادری نیست، بلکه شامل خردمندی، دلاوری، جادوگری و حتی سیاست است. این مقاله با رویکردی تحلیلی و بر اساس متون موجود در منابع کهن ایرانی، به ویژه شاهنامه، به بررسی الگوهای اسطوره ای و حماسی زنان می پردازد. هدف اصلی پژوهش، شناسایی جایگاه واقعی زنان در فرهنگ ایرانی و روشن کردن نقش آن ها در متن شاهنامه است. روش کار توصیفی – تحلیلی بوده و از منابع ادبی، تاریخی و مقالات موجود در وب بهره گرفته شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که زنان شاهنامه، از قدرت تصمیم گیری و تاثیرگذاری در حوادث بزرگ برخوردارند؛ چنان که شخصیت هایی چون رودابه، سیندخت، گردآفرید و فرانک، نمادهایی از هوش، شجاعت و فداکاری هستند. همچنین مشخص شد که بیت های زن ستیزانه در شاهنامه، بیشتر الحاقی و تحت تاثیر منابع بعدی هستند و نمی توان آن ها را ناظر بر دیدگاه فردوسی دانست. بنابراین، شاهنامه نه تنها زنان را در قالب زیبایی و عشق معرفی می کند، بلکه آن ها را به عنوان موجودی موثر در حرکت داستان و تاریخ ملی ایران تصویر می نماید.

کلیدواژه ها:

زن ، اساطیر ایرانی ، شاهنامه ، فردوسی ، حماسه ، کهن الگو