کارکردهای نمادین و تصویری رنگ در اشعار فریدون مشیری و نزار قبانی

رنگ به عنوان یکی از عناصر برجسته در شعر معاصر، کارکردهای متعدد زیبایی شناختی، نمادین و روان شناختی دارد. بررسی نقش رنگ ها در اشعار شاعران معاصر نشان می دهد که هر رنگ حامل مفهومی عاطفی و ذهنی خاص است که براساس شرایط اجتماعی، فرهنگی و فردی هر شاعر متغیر است. این مطالعه با روش توصیفی-تحلیلی، کارکردهای نمادین و تصویری رنگ در اشعار فریدون مشیری و نزار قبانی را مورد مقایسه قرار داده و به تحلیل معانی عمیق آن ها پرداخته است. این پژوهش به بررسی چهارده دفتر شعری مشیری و پنج دفتر شعری قبانی پرداخته است. در شعر مشیری، رنگ سیاه نماد اندوه و تاریکی و سرخ نشانه جوانی و شوق است. در اشعار نزار قبانی نیز، رنگ سیاه بیانگر ظلم و اندوه و رنگ سرخ نماد عشق و مقاومت است. رنگ های سبز و آبی در هر دو شاعر به ترتیب برای بیان امید، سرسبزی و آرامش به کار رفته اند. استفاده از رنگ ها در اشعار این شاعران، تصاویر بصری جذاب و معانی عمیقی را به مخاطب انتقال می دهد و جهان بینی هنری آن ها را آشکار می کند.

کلیدواژه ها:

رنگ ، تصویرسازی ، فریدون مشیری ، نزارقبانی