یکپارچگی استراتژیک شهرهای هوشمند و زنجیره تامین: رویکردی برای پایداری شهری

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 37

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICUMUP03_055

تاریخ نمایه سازی: 16 مهر 1404

چکیده مقاله:

با شتاب گرفتن شهرنشینی در سطح جهان، مفهوم شهرهای هوشمند به عنوان یک راه حل امیدوارکننده برای مقابله با چالش های چندوجهی توسعه پایدار شهری مطرح می شود. شهرهای هوشمند از فناوری های پیشرفته برای افزایش کارایی، پایداری و کیفیت زندگی ساکنان خود بهره می برند. ادغام شهرهای هوشمند و زنجیره های تامین هوشمند، یک رابطه همزیستی را ارائه می دهد که در آن پیشرفت ها در یک حوزه، بهبودها را در حوزه دیگر تسریع می کند. شهرهای هوشمند برای اطمینان از جریان روان کالاها و خدمات، که برای تامین نیازهای ساکنان شهری ضروری است، به عملیات زنجیره تامین یکپارچه و کارآمد متکی هستند. برعکس، زنجیره های تامین هوشمند از محیط غنی از داده و زیرساخت شهرهای هوشمند برای بهینه سازی مسیرها، مدیریت موجودی بهره می برند، در نتیجه تاثیرات زیست محیطی را کاهش داده و کارایی کلی را افزایش می دهند. اجزای کلیدی این ادغام، شامل استفاده از دستگاه های اینترنت اشیاء (IoT)، تحلیل داده های بزرگ، هوش مصنوعی (AI) و فناوری بلاکچین برای امکان نظارت در زمان واقعی، تحلیل پیش بینی کننده و تراکنش های شفاف و ایمن در سراسر زنجیره تامین شهری است. با بهره گیری از این فناوری ها، شهرها می توانند بهبودهای قابل توجهی در استفاده از منابع، بهره وری انرژی و کاهش اثرات کربن به دست آورند تلاش های مشترک بین نهادهای دولتی، ذی نفعان صنعت و ارائه دهندگان فناوری برای غلبه بر موانعی مانند نگرانی های مربوط به حریم خصوصی داده ها، چالش های قابلیت همکاری و محدودیت های سرمایه گذاری ضروری است. در نتیجه، ادغام شهرهای هوشمند و زنجیره های تامین هوشمند یک مسیر امیدوارکننده برای دستیابی به اهداف پایداری، تاب آوری و رفاه در محیط های شهری را نشان می دهد. با پذیرش فناوری های نوآورانه و تقویت همکاری، شهرها می توانند راه را برای آینده ای کارآمدتر، عادلانه تر و سازگارتر با محیط زیست هموار کنند.

نویسندگان

اصغر همتی

استادیار، گروه مهندسی صنایع، واحد ابهر، دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر، ایران

ابوالفضل سمیعی

کارشناسی مهندسی صنایع، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

عادل پورقادر چوبر

دکتری مهندسی صنایع، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران