رویکردهای بازی محور در آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه توسط آموزگار

رویکردهای بازی محور به عنوان یکی از روش های نوین و موثر در آموزش، به ویژه برای دانش آموزان با نیازهای ویژه، جایگاه ویژه ای در آموزش و پرورش پیدا کرده اند. آموزگاران استثنایی با بهره گیری از بازی های آموزشی می توانند روند یادگیری را برای این گروه از دانش آموزان جذاب تر، معنادارتر و کارآمدتر سازند. بازی به عنوان یک ابزار انگیزشی، توانایی برانگیختن علاقه، توجه و مشارکت فعال دانش آموزان را دارد. دانش آموزان با نیازهای ویژه، که ممکن است با چالش هایی در حوزه های شناختی، حرکتی، ارتباطی یا رفتاری مواجه باشند، از طریق بازی می توانند مهارت های مختلفی را در محیطی ایمن و تعاملی تمرین و تثبیت کنند.آموزگاران استثنایی با شناخت دقیق ویژگی های فردی هر دانش آموز، می توانند بازی هایی متناسب با توانایی ها و محدودیت های آنان طراحی یا انتخاب کنند. این رویکرد علاوه بر تقویت یادگیری مفاهیم درسی، موجب افزایش مهارت های اجتماعی، رشد هیجانی، و ارتقای اعتماد به نفس دانش آموزان می شود. بازی های حرکتی، تخته ای، دیجیتال، نمایشی و نقش آفرینی از جمله ابزارهای قابل استفاده در این حوزه هستند. بازی همچنین به معلمان کمک می کند تا فضای یادگیری را از حالت خشک و رسمی خارج کرده و به فضایی پرانرژی و پویا تبدیل کنند. نقش معلم در این میان کلیدی است، چرا که او باید نه تنها طراح و مجری بازی های آموزشی باشد، بلکه ناظر و ارزیاب فرآیند یادگیری نیز باشد. استفاده از رویکرد بازی محور نیازمند برنامه ریزی دقیق، انعطاف پذیری، و توانایی مدیریت کلاس است. چالش هایی چون محدودیت منابع، زمان، یا تنوع نیازهای دانش آموزان می تواند مانعی در مسیر اجرای موثر این رویکرد باشد. با این حال، مزایای حاصل از آموزش بازی محور، مانند بهبود تعاملات اجتماعی، افزایش تمرکز و رشد شناختی، آن را به گزینه ای ارزشمند برای آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه تبدیل کرده است.

کلیدواژه ها:

بازی محور ، دانش آموزان با نیازهای ویژه ، آموزگار استثنایی ، آموزش تعاملی ، یادگیری فعال