بهداشت محیط و پایداری جهانی

بهداشت محیط به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار جهانی، نقش تعیین کننده ای در حفظ سلامت انسان و اکوسیستم های طبیعی دارد. این مقاله به بررسی ارتباط حیاتی بین بهداشت محیط و پایداری جهانی در چارچوب اهداف توسعه پایدار ۲۰۳۰ می پردازد. پژوهش حاضر با تمرکز بر سه چالش اصلی معاصر - تغییرات اقلیمی، آلودگی پلاستیکی و منابع آب و خاک و مدیریت نادرست پسماندهای صنعتی - نشان می دهد که چگونه تخریب محیط زیست به طور مستقیم بر شاخصهای سلامت جهانی تاثیر می گذارد. مطالعه موردی کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته نشان می دهد که راهکارهای یکپارچه شامل: فناوری های سبز پیشرفته، سیاستگذاری های بین بخشی، مشارکت جامعه محور می توانند تا ۶۵% از بار بیماری های مرتبط با محیط زیست را کاهش دهند. این پژوهش با روش شناسی ترکیبی (کمی-کیفی) و تحلیل داده های ۲۵ سازمان بین المللی، چارچوبی نوین برای ارزیابی برنامه های بهداشت محیط ارائه می کند. با استفاده از داده های سازمان های بین المللی مانند WHO و UNEP، نشان می دهیم که ادغام فناوری های سبز، سیاست گذاری های یکپارچه و مشارکت جامعه می تواند به تحقق اهداف توسعه پایدار (SDGs) کمک شایانی کند. این مطالعه بر ضرورت همکاری جهانی برای مقابله با بحران های بهداشت محیط تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

بهداشت محیط ، پایداری جهانی ، تغییرات اقلیمی ، آلودگی ، اهداف توسعه پایدار (SDGs)