رعایت محدودیت مصرف سدیم در رژیم غذایی و دیسترس تشنگی در سالمندان مبتلا به نارسایی قلب

سابقه و هدف نارسایی قلبی Heart Failure (HF)، سندروم بالینی پیچیده ای است که به عنوان اختلالی مزمن پیش رونده و ناتوان کننده مطرح می شود که باعث تنگی نفس، خستگی، تحمل نکردن فعالیت، گیجی، ضعف، ادم ریوی، درد قفسه سینه و تپش قلب در بیمار شده و در نهایت منجر به کیفیت زندگی نامناسب و هزینه های گزاف برای فرد و جامعه می شود. نارسایی قلبی یک مشکل عمده در سلامت عمومی است که از شیوع بالایی در سالمندان برخوردار است. طبق گزارش انجمن قلب و عروق اروپا، شیوع نارسایی قلبی در کشورهای پیشرفته ۱-۳ درصد است. اما در گروه سنی بیش از ۷۰ سال تا ۱۰ درصد افزایش می یابد. در ایران نیز شیوع نارسایی قلبی ۲ درصد است. یکی از دلایل عمده بستری شدن سالمندان در بیمارستان ها و مراکز بالینی محسوب می شود که باعث تحمیل هزینه های زیادی به خانواده ها و نظام سلامت می شود. سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی ممکن است به دلیل مصرف زیاد سدیم و مایعات، دچار ادم ریوی شوند؛ لذا یکی از توصیه های درمانی به این بیماران محدودیت مصرف سدیم و مایعات است. محدودیت مصرف مایعات باعث تحریک احساس تشنگی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی می شود. بر اساس نتایج مطالعه ها، از هر ۵ بیمار مبتلا به نارسایی قلبی، یک نفر از تشنگی مداوم رنج می برد و ۱۹ درصد از بیماران به طور مداوم احساس تشنگی می کنند که می تواند باعث دیسترس تشنگی Thirst Distress (TD) در این بیماران شود. دیسترس تشنگی به درجه ای از تشنگی گفته می شود که فرد نتواند در برابر مصرف مایعات مقاومت کند. تحقیقات نشان می دهد که دیسترس تشنگی با پیامدهایی مانند اضطراب، افسردگی و عدم تبعیت از رژیم درمانی توصیه شده همراه است. تبعیت از رژیم محدودیت مصرف سدیم Dietary Sodium Restriction (DSR) تحت تاثیر عواملی مانند دانش بهداشتی، سن، سابقه بیماری، رعایت رژیم غذایی توسط افراد خانواده و نگرش بیمار است. منظور از محدودیت مصرف سدیم آن است که مصرف نمک روزانه به کمتر از ۱۵۰۰ میلی گرم در روز محدود شود. بیماران مبتلا به نارسایی قلب به دلیل مصرف دیورتیکها باید دچار کاهش سدیم و پتاسیم در

کلیدواژه ها:

رعایت محدودیت مصرف سدیم ، دیسترس تشنگی ، نارسایی قلبی ، مصرف مایعات ، دیورتیکها