مقایسه دو روش تدریس سخنرانی و ایفای نقش در درس اختلالات سلامت مادر و نوزاد دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند (۱۴۰۳)

هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی دو روش تدریس «ایفای نقش» و «سخنرانی» در آموزش درس اختلالات سلامت مادر و نوزاد در میان دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند بود. این مطالعه به روش توصیفی-مقایسه ای با مشارکت ۳۰ دانشجو انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته با سه محور آموزشی، عاطفی و اجتماعی بود که پس از آموزش با هر روش تدریس توسط دانشجویان تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون t زوجی در نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها نشان داد که روش ایفای نقش در اکثر شاخص ها شامل درک مفاهیم، یادآوری، تحلیل بالینی، رضایت مندی، انگیزه و تعامل اجتماعی عملکرد بهتری نسبت به روش سخنرانی دارد. بیشترین تفاوت معنادار مربوط به تحلیل مسائل بالینی و انگیزه یادگیری بود. نتایج این پژوهش بر اهمیت استفاده از روش های تعاملی و فعال مانند ایفای نقش در آموزش پرستاری تاکید می کند؛ چرا که این روش ها نه تنها موجب بهبود سطح یادگیری مفاهیم بالینی می شوند، بلکه با افزایش تعاملات میان دانشجو و محیط آموزشی، در رشد حرفه ای و ذهنی آنان نیز موثرند. پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزشی و مدرسان دروس بالینی، روش ایفای نقش را به عنوان جایگزینی موثر و مکمل برای روش های سنتی مانند سخنرانی در برنامه های آموزشی خود مدنظر قرار دهند.

کلیدواژه ها:

ایفای نقش ، سخنرانی ، روش آموزشی ، پرستاری ، اختلالات سلامت مادر و نوزاد