مطالعه ساختاریافته فضاهای شهری و سلامت اجتماعی زنان

انسان سالم، محور توسعه اجتماعی است و فرایند توسعه بدون توجه به این بعد مهم ناممکن است. سلامت اجتماعی در جامعه متاثر از دلایل فراوانی است که بیشتر آنها نه در حوزه پزشکی، بلکه در حوزه علوم اجتماعی و جامعه شناسی قابلیت تحلیل و بررسی دارند. با گسترش شهرنشینی و توجه بیشتر و نیاز حیاتی به پدیده ای به نام اوقات فراغت، آپارتمانی شدن منازل در سطح شهرهای بزرگی چون تهران، فضای شهری بایستی به نوعی طراحی شده باشد که افراد را در رفع هر چه بهتر این نیازها یاری دهد؛ از طرفی اگر جامعه های خواهان بقای خود است باید نیازهای اساسی و اجتماعی معینی را برآورده سازد و شیوه برآوردن این نیازها بر عهده نهادهای اجتماعی است. بدین ترتیب، بر مبنای الگوی مفهومی سلامت اجتماعی (کییز) ۱۹۹۰، مطالعه ساختاریافته سلامت اجتماعی زنان، ابعاد و شاخص های آن به ویژه با توجه به فضای شهری در ۳۳ مقاله مجلات علمی-پژوهشی منتشر شده و در دسترس از سال ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۳ انجام گرفت. نتایج این پژوهش از برجسته بودن ابعاد مشارکت اجتماعی و پذیرش اجتماعی زنان در مقالات حکایت دارد (۵۵.۸۲ درصد) و بیشتر مقالات با استفاده از روش کمی (۸۷.۸۷ درصد) و ارائه راهکارهای ساختاری (۶۰.۶۰ درصد) موضوع را مورد بررسی قرار داده اند. مطالعات مورد بررسی نشان داد که بررسی سلامت اجتماعی زنان یکی از ضرورت هایی است که مسئولان و برنامه ریزان اجتماعی و فرهنگی در جامعه بایستی بدان توجه کنند، اما در این بین با توجه به پیامدهایی که پروژه های شهری می توانند بر سلامت اجتماعی زنان داشته باشند، نیاز به شناخت پیامدها و تاثیرات «فعالیت های برنامه ریزی»، هم در سیاست های برنامه ریزی و هم در سیاست های توسعه با بهره گیری از ارزیابی تاثیرات اجتماعی و فرهنگی پروژه های جنسیت محور اهمیتی روزافزون می یابد، که تاکنون پژوهشی با این نگاه و سنجش تمامی ابعاد سلامت اجتماعی به انجام نرسیده است.

کلیدواژه ها:

سلامت ، سلامت اجتماعی ، فضای شهری ، شهر