رابطه آموزش هنر و بهبود سلامت روانی در مدارس

آموزش هنر به عنوان یکی از ابزارهای موثر در تقویت ابعاد شناختی، هیجانی و اجتماعی دانش آموزان، نقش مهمی در ارتقای سلامت روانی آنان ایفا می کند. پژوهش های اخیر نشان داده اند که مواجهه منظم دانش آموزان با فعالیت های هنری، از جمله نقاشی، موسیقی، نمایش و هنرهای تجسمی، موجب کاهش اضطراب و افسردگی، افزایش خلاقیت و بهبود مهارت های ارتباطی می شود. این مطالعات همچنین بیانگر آن هستند که آموزش هنر نه تنها به افزایش احساس رضایت و اعتماد به نفس دانش آموزان کمک می کند، بلکه می تواند به کاهش رفتارهای پرخطر و افزایش انگیزش تحصیلی آنان منجر شود. از منظر روانشناسی، آموزش هنر به دانش آموزان فرصت می دهد تا هیجانات خود را به شیوه ای خلاقانه و کنترل شده بیان کنند و به تدریج مهارت های مقابله ای موثری در مواجهه با استرس های روزمره کسب نمایند. مقاله حاضر با رویکرد مروری، پژوهش های داخلی و بین المللی مرتبط با تاثیر آموزش هنر بر سلامت روانی دانش آموزان را تحلیل و بررسی می کند و تلاش دارد تا با ارائه چارچوب مفهومی جامع، اهمیت توجه به آموزش هنر در سیاست گذاری های آموزشی و برنامه های مدرسه ای را برجسته نماید. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که ادغام برنامه های هنری در نظام آموزشی می تواند به طور موثر به بهبود سلامت روانی، تقویت مهارت های اجتماعی و ارتقای کیفیت یادگیری دانش آموزان منجر شود.

کلیدواژه ها:

آموزش هنر ، سلامت روانی ، دانش آموزان ، مدارس ، خلاقیت ، مهارت های اجتماعی ، کاهش اضطراب