بررسی نهادهای نظارتی قضایی بر اعمال اداری در حقوق ایران و انگلستان

نظارت قضایی بر اعمال و تصمیمات اداری که به معنای کنترل این اعمال و تصمیمات توسط دستگاهی مستقل از قدرت اداری و اجرایی می باشد، از مهم ترین ضمانت اجراهای تحقق اصل حاکمیت قانون بوده و تضمینی مهم در برابر تجاوز مقامات عمومی از حدود صلاحیت ها و اختیارات خود به شمار می رود. این روش نظارت، در حقوق اداری ایران و انگلستان به ترتیب مبتنی بر دو الگوی متمرکز و غیرمتمرکز نظارت قضایی می باشد که هریک، از ساز و کارهای اجرایی خاصی پیروی می کنند. این پژوهش درصدد است با استفاده از منابع کتابخانه ای تا آنها را با روشی توصیفی – تحلیلی مورد تبیین و بررسی قرار دهد. سوال اصلی تحقیق این است نظارت قضایی بر اعمال اداری در حقوق ایران و انگلستان چگونه و به چه شیوه ای صورت می گیرد؟. از این پژوهش نتیجه حاصل آمد که در حقوق ایران، دیوان عدالت اداری نظارت عالیه بر اعمال و تصمیمات اداری را بر مبنای صلاحیت های مشخصی که براساس قانون از آن برخوردار می باشد و بر پایه دو معیار اصلی مشروعیت و صلاحیت اعمال می نماید؛ حال آنکه نظارت قضایی بر اعمال دولت در حقوق انگلستان، بر پایه دو معیار یاد شده و توسط دادگاه های عمومی صورت می گیرد.

کلیدواژه ها:

نظارت قضایی ، دادگاه های اداری ، صلاحیت ، تصمیمات اداری ، مشروعیت