پیش بینی عملکرد تحصیلی بر اساس خودکارآمدی و هیجان خواهی دانش آموزان مقطع متوسطه

این مطالعه با هدف پیش بینی عملکرد تحصیلی بر اساس خودکارآمدی و هیجان خواهی دانش آموزان مقطع متوسطه انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی توصیفی بوده و جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه استان زنجان در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند که از بین آنها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد ۱۱۹ نفر انتخاب شدند و در نهایت ۱۰۲ پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان (SE-C) موریس (۲۰۰۱) و مقیاس هیجان خواهی آرنت (۱۹۹۳) و معدل دانش آموزان برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و روش تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین خودکارآمدی دانش آموزان (۷۹.۰۷) بالاترین مقدار در میان متغیرها بود و خودکارآمدی تحصیلی با معدل دانش آموزان (۲۰۷) بالاترین همبستگی مثبت را داشته و به طور معنادار معدل دانش آموزان ۰.۶۳۶ (p < ۰.۰۱) را پیش بینی می کند. اما متغیر هیجان خواهی همبستگی ضعیفی با نمرات تحصیلی نشان داد و تاثیر معناداری نداشت.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، دانش آموزان ، عملکرد تحصیلی ، هیجان خواهی