تحلیلی بر ظرفیت ها و ارزش های اکوتوریسمی مناطق بیابانی و کویری (مطالعه موردی: خراسان جنوبی)

مناطق کویری و بیابانی از جمله مهم ترین جاذبه های طبیعی کشور ما هستند که حدود 90 درصد از مساحت کشور را به خود اختصاص داده اند. وجود چنین وسعتی از نواحی خشک، لزوم توجه به پتانسیل های مناطق مذکور را در زمینه صنعت اکوتوریسم روشن می سازد. صنعت اکوتوریسم در بیابان، امروزه به شکل فزاینده ای در ابعاد جهانی در حال توسعه بوده و به عنوان مناسب ترین مکانیسم توسعه پایدار مناطق کویری و بیابانی قلمداد می شود. اکوتوریسم یا (گردشگری طبیعت) نوعی توریسم طبیعی و پایدار است که با مشارکت گردانندگان بومی و بهره گیری از پتانسیلهای طبیعی گردشگری میسر می شود. و با توجه به سهم قابل توجه مناطق بیابانی و کویری از مساحت استان خراسان جنوبی، مسئله بیابان در این استان یک موضوع استراتژیک است ومی توان در مواجهه با این موضوع به عنوان یک تهدید و یا یک فرصت به آن نگریسته و با توجه به نوع شناخت، رویکردهای مختلفی را در این زمینه اتخاذ نمود. با اتخاذ رویکردها و استراتژیهای اثربخش و با برنامه ریزی صحیح و استفاده از منابع انسانی اکوتوریسم بیابان در خراسان جنوبی می توان تا حد زیادی به ایجاد اشتغال مولد و امنیت پایدار در این استان امیدوار بود و با سرمایه گذاری در این بخش و فراهم ساختن زیرساختها توسط مردم و مسئولان این تهدید را به فرصت طلایی مبدل کرده و از بروز پیامدهای بیابان زایی که فقر، مهاجرت و نابودی منابع زیستی است،جلوگیری نمود. این مقاله به بررسی رابطه بین توان مناطق بیابانی و کویری خراسان جنوبی و استفاده از آن جهت رشد صنعت گردشگری در این استان می پردازد و ضمن معرفی جاذبه های مهم گردشگری در این استان به ارائه راهکارهایی جهت توسعه این صنعت پرداخته و رشد این صنعت را مناسب برای ارتقا وضعیت اقتصادی و توسعه پایدار محیط زیست این استان ارزیابی می نماید.

کلیدواژه ها:

صنعت گردشگری ، توسعه پایدار ، اکوتوریسم ، مناطق بیابانی و کویری ، خراسان جنوبی