نقش دانش ضمنی و صریح در بهبود کیفیت آموزش

این پژوهش به بررسی نقش دانش ضمنی و صریح معلمان در بهبود کیفیت آموزش پرداخته است. ضرورت این پژوهش از آنجا ناشی می شود که کیفیت آموزش، به عنوان یکی از عوامل مهم در توسعه پایدار جوامع، مستلزم ترکیب بهینه دانش ضمنی و صریح معلمان است. روش تحقیق این پژوهش به صورت مروری کتابخانه ای انجام شد و مطالعات مرتبط در این زمینه به دقت بررسی و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که دانش ضمنی، معلمان که از طریق تجربه و تعاملات عملی به دست می آید، در شرایط پیچیده و نامشخص به تصمیم گیری های سریع و و به بهبود تعاملات آموزشی منجر می شود. از سوی دیگر، دانش صریح که از طریق آموزش های رسمی و منابع مکتوب کسب می شود، به معلمان امکان می دهد تا محتوای آموزشی را به طور دقیق و سازمان یافته ارائه دهند و به بهبود نتایج یادگیری دانش آموزان کمک کنند. ترکیب این دو نوع دانش می تواند به بهبود جامع فرآیندهای آموزشی منجر شود و معلمان را قادر سازد تا از مزایای هر دو نوع دانش بهره مند شوند. در نهایت، این پژوهش پیشنهاد می دهد که برای بهبود کیفیت آموزش، برنامه های توسعه حرفه ای معلمان باید شامل ترکیبی از آموزش های صریح و ضمنی باشد تا فرآیند یادگیری دانش آموزان به طور موثرتری بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

دانش ضمنی ، دانش صریح ، کیفیت آموزش ، فرآیند یادگیری ، توسعه حرفه ای معلمان