اهمیت دادن به اولویت بندی برنامه ها در سازمانهای ورزشی

هدف از تحقیق حاضر تحلیل موانع بازدارنده مدیریت اثر بخش مدیران سازمانهای ورزشی بود. روش انجام پژوهش، آمیخته (کیفی-کمی بود. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی شامل استادان دانشگاه مدیران وزارت، ورزش کمیته ملی المپیک و فدراسیونهای ورزشی بودند که ۳۰ نفر به عنوان نمونه به صورت هدفمند و به شیوه در دسترس انتخاب شدند در بخش کمی نیز جامعه آماری شامل مدیران وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک مدیران کل ورزش و جوانان استانها، مدیران فدراسیونهای ورزشی، روسای هیاتهای ورزشی استانها و مدیران ادارات ورزش و جوانان شهرستانها (تعداد) = ۲۰۷۹ بودند که براساس فرمول کوکران ۳۱۴ نفر انتخاب شدند در بخش کیفی از مصاحبه و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخت برای گردآوری دادهها استفاده شد. روایی پرسشنامه با نظر ۸ نفر از استادان مدیریت ورزشی تایید شد پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ۸۱/۰ a = به دست آمد. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی به کمک نرمافزار اس.پی.اس.اس. نسخه ۲۰ و پی ال اس تجزیه وتحلیل شد. براساس نتایج پنج مانع مدیریت اثر بخش مدیران ورزش شناسایی شد که عبارت بودند از موانع مهارتی (۹۲۱/۰)، موانع حمایتی (۰/۸۷۴)، موانع رفتار سازمانی (۰/۸۲۲)، موانع علمی (۰/۷۳۶) و موانع -فردی شخصیتی (۶۷۵/۰). با توجه به یافتههای تحقیق مدیران سازمانهای ورزشی میتوانند با تلاش در جهت رفع موانع در ونفردی و نیز برطرف کردن موانع برونفردی میزان اثر بخشی مدیریت خود را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

اولویت ، برنامه مدیریت ورزشی ، سازمان