تاثیر مداخله شناختی بر انگیزش پیشرفت بازیکنان بسکتبال

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی مداخله شناختی بر انگیزش پیشرفت بازیکنان بسکتبال صورت گرفت. نمونه گیری به شیوه تصادفی از جامعه آماری بازیکنان مرد بسکتبال شهر کرج انجام شد. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی، پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل است برای ارزیابی انگیزش پیشرفت از پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس (AMT) استفاده شد. گروههای آزمایش و کنترل در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از ابزارهای دقیق مورد ارزیابی قرار گرفتند تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دوروش توصیفی و استنباطی انجام شد. در این روش از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف معیار متغیرهای تحقیق نشان دادن فراوانی و نمودارهای مربوط به آن استفاده شد و از آمار استنباطی به منظور بررسی فرضیههای تحقیق استفاده گردید. قبل از آزمون فرضیه،ها مفروضه نرمال بودن توزیع دادهها از طریق کولموگروف اسمیرنف انجام شد سپس مفروضه همگنی واریانس ها از طریق آزمون لوین در تمام متغیرهای دو گروه بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل دادههای آمار استنباطی از تحلیل کواریانس استفاده شده است. گروه آزمایش تحت مداخله شناختی قرار گرفت ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتیجه بدست آمده نشان داد که مداخلات شناختی بر انگیزش پیشرفت بازیکنان به سکتبال موثر بود. بنابراین این پژوهش ضمن تایید مداخله شناختی بر انگیزش پیشرفت بازیکنان به سکتبال نشان داد که مداخله شناختی قابلیت کاربرد تواند بعنوانی مداخله روانشناختی در کنار سایر مداخلات مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مداخله شناختی ، انگیزش پیشرفت ، بسکتبال