بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای خود تنظیمی بر باورهای تحصیلی ، عملکرد تحصیلی و یادگیری خودراهبر دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان ورزنه

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای خودتنظیمی بر باورهای تحصیلی، عملکرد تحصیلی و یادگیری خودراهبر دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان ورزنه انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است. این پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون می باشند. جامعه آماری تحقیق، شامل دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهرستان ورزنه در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ است. نمونه این پژوهش شامل ۴۰ نفر از جامعه می باشد که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بدین صورت که در ابتدا ۲ مدرسه، از هر مدرسه ۱ کلاس، از هر کلاس ۲۰ نفر انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در گروه گواه (۲۰) نفر و در گروه آزمایش (۲۰ نفر) قرار می گیرند. ابزار اندازه گیری شامل سه پرسش نامه: پرسشنامه عملکرد تحصیلی توسط جعفری (۱۳۹۳)، پرسشنامه باورهای تحصیلی دانش آموزان آیکن (۱۹۷۸)، پرسشنامه یادگیری خودراهبر توسط فیشر و همکاران در سال (۲۰۰۱) و پکیج آموزش خودتنظیمی بر اساس مدل آموزشی زیمرمن (۲۰۰۰) برگزار شد. در تحلیل داده های تحقیق که توسط نرم افزار SPSS انجام پذیرفت، ابتدا به بررسی توصیفی داده های تحقیق پرداخته شد و ضمن بررسی فرض نرمالیتی توزیع متغیرها از طریق آزمون کلموگروف-اسمیرنوف، با استفاده از آزمونهای تحلیل کواریانس یک و چندمتغیره به آزمون فرضیات تحقیق پرداخته شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که استفاده از آموزش مهارت های خودتنظیمی برای دانش آموزان به طور معناداری میزان باورهای تحصیلی، عملکرد تحصیلی و یادگیری خودراهبر در آنها را بهبود می بخشد و این تاثیرگذاری هم به صورت کلی و هم به صورت جزئی مورد تایید بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش خودتنظیمی ، باورهای تحصیلی ، عملکرد ، تحصیلی ، یادگیری خودراهبر