اثر میزبانی منبع غذایی و کوبیدگی خاک بر جمعیت ابریشم باف ناجور (Lymantri dispar) (مطالعه موردی: جنگل دارابکلا شهرستان ساری)

جنگل های شمال ایران با تنوع زیستی فراوان، به عنوان یکی از نادرترین ذخایر زیست شناختی و مجموعه های طبیعی از دیدگاه بوم شناختی و اقتصادی به شمار می آیند. با توجه به اینکه آفات و بیماری های گیاهی تهدیدی جدی برای تنوع زیستی، سلامت انسان و پارک های جنگلی محسوب می شوند، این تحقیق در اردیبهشت و خردادماه سال 1391 در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار کوبیدگی خاک (فاقد کوبیدگی، کوبیدگی متوسط و کوبیدگی شدید) در جنگل دارابکلا با چهار تکرار انجام شد. در هر تیمار علاوه بر تهیه نمونه های خاک از عمق 10-0 سانتی متر برای اندازه گیری برخی خصوصیات فیزیکی خاک با روش های معمول آزمایشگاهی، تعداد لاروهای آفت ابریشم، باف ناچور در ارتفاع سه متری تنه پنج گونه درختی بلوط بلندمازو، آزاد، انجیلی، زربین و کاج تهران جهت بررسی اثر میزبانی منبع غذایی بر جمعیت این آفت شمارش شد. در آزمایشگاه اسیدیته خاک با EC متر، هدایت الکتریکی با pH سنج و بافت خاک به روش هیدرومتری اندازه گیری شد. نتایج مقایسه سه تیمار بر اساس کوبیدگی خاک معنی دار بودن وزن مخصوص ظاهری، اسیدیته خاک، درصد ذرات شن و سیلت و عدم معنی داری هدایت الکتریکی و درصد ذرات رس را نشان داد. تعداد آفت ابریشم باف ناجور بر اساس درختان میزبان (سطح احتمال پنج درصد) معنی دار شد و گونه های بلوط بلند مازو و انجیلی بهترین میزبان غذایی برای تغذیه لاروها شناخته شدند. در مقایسه تعداد آفت ابریشم باف ناجور بر حسب کوبیدگی خاک تنها بین منطقه کوبیدگی شدید با کوبیدگی متوسط اختلاف معنی داری نشان نداد. عدم معنی داری تعداد ابریشم باف ناجور بر حسب کوبیدگی خاک منطقه کوبیدگی شدید و کوبیدگی متوسط با منطقه فاقد کوبیدگی خاک نشان از عدم تاثیر کوبیدگی خاک بر جمعیت این آفت داشت و دلیل این امر مکان های مختلف تخم گذاری آفت تشخیص داده شد. به طور کلی نتایج نشان داد نوع گونه میزبان درختی نسبت به کوبیدگی خاک برای تخم گذاری ابریشم باف ناجور در اولویت قرار دارد.

کلیدواژه ها:

ابریشم باف ناجور ، جنگل دارابکلا