راهبردهای پایدار در طراحی مجتمعهای ورزشی تفریحی کاربرد سیستم LEED در ارتقاء کیفیت محیطی

با افزایش نگرانی ها نسبت به تغییرات اقلیمی و مصرف بی رویه منابع، توجه به اصول پایداری در طراحی فضاهای معماری به ضرورتی انکارناپذیر بدل شده است. مجتمع های ورزشی تفریحی به عنوان فضاهایی با مصرف بالای انرژی و تاثیر مستقیم بر کیفیت زندگی کاربران نیازمند بازنگری در راهبردهای طراحی هستند. این پژوهش با هدف تبیین نقش سیستم ارزیابی LEED در ارتقاء کیفیت محیطی به بررسی راهبردهای پایدار موثر در طراحی مجتمع های ورزشی-تفریحی می پردازد. در ابتدا مبانی نظری پایداری و شاخص های اصلی سیستم LEED در ابعاد، انرژی، آب، مصالح، کیفیت هوای داخلی و مکان یابی مرور شده، سپس با تحلیل نمونه های موردی موفق در سطح بین المللی، میزان انطباق مولفه های طراحی با معیارهای LEED سنجیده می شود. یافته ها نشان می دهد که ادغام رویکردهای معماری سبز با سیستم های ارزیابی، به ویژه در فضاهای پرمصرفی چون مجتمع های ورزشی، نه تنها به کاهش اثرات زیست محیطی منجر می شود بلکه تجربه فضایی و رضایت کاربران را نیز بهبود می بخشد. در پایان، راهبردهایی کاربردی برای بومی سازی استاندارد LEED در طراحی فضاهای ورزشی کشور ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مجتمع-ورزشی ، LEED ، کیفیت محیطی ، طراحی سبز ، بهینه سازی مصرف انرژی