تجلی هندسه در معماری کاوشی در فضاهای پیچیده با رویکرد نظریه تایشمولر

هندسه از دیرباز نقش بنیادین در شکل دهی معماری داشته است. رد پای هندسه را می توان از بناهای باستانی گرفته تا آسمان خراشهای مدرن مشاهده کرد. نظریه تایشمولر شاخه ای از ریاضیات است که به مطالعه فضاهای مدولی و تغییر شکل های هندسی می پردازد و امکانات جدیدی را برای درک و طراحی فضاهای پیچیده فراهم می کند. این مقاله به بررسی تجلی هندسه در معماری با رویکرد نظریه تایشمولر پرداخته و تلاش می کند پلی میان این دو حوزه علمی ایجاد کند. در این راستا مفاهیم کلیدی نظریه تایشمولر و ارتباط آنها با معماری تبیین شده، نمونه های موردی از معماری که از این مفاهیم الهام گرفته اند تحلیل شده و راهکارهایی برای استفاده از این مفاهیم در طراحی فضاهای پیچیده ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

نظریه تایشمولر ، فضاهای مدولی ، تغییر شکل های هندسی ، تغییر شکل های کنترل شده