ارزیابی طرح های بهسازی و نوسازی در بافت ناکارآمد شهری (مورد مطالعه: شهر میبد)

بافت های ناکارآمد و قدیمی شهرهای کشور در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی آن شهرها را تشکیل می دهند. این بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب دچار فرسودگی و اضمحلال کالبدی و عملکردی شده اند. مسائل اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی، فیزیکی کالبدی و زیست محیطی از اعم مشکلات این بافت ها است. از این رو هدف از تحقیق حاضر شناخت عوامل موثر بر ناکارآمدی بافت های شهری و ارزیابی میزان پایداری و ارائه راهبردهایی جهت بازآفرینی پایدار بافت ناکارآمد شهر میبد می باشد. اطلاعات مورد نظر در این تحقیق به صورت اسنادی و کتابخانه ای، مصاحبه و مطالعه های میدانی فراهم شده است. نتایج کمی تحقیق نیز نشان داد که این منطقه در مرحله اول از لحاظ اقتصادی و در مرحله بعد از لحاظ ابعاد اجتماعی و زیست محیطی ناپایدار می باشد. بنابراین رویکرد متاخر بازآفرینی شهری پایدار با راهبرد بازآفرینی اقتصاد مدار و بازآفرینی اجتماع مبنا به خاطر جهان بینی یکپارچه و تعامل گرایی که دارد می تواند نسخه بهینه ای برای مداخله در این شهر باشد. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن هستند که رویکرد یکپارچه کاربرد مفهوم مشارکت در همکاری بخش های خصوصی و دولتی، تاکید بر هویت محلی و حس مکان، شهرها به عنوان مکان های رقابتی، محیط هایی به لحاظ اجتماعی همه شمول و به لحاظ اقتصادی شکوفا و عرصه های عمومی سرزنده از اهم مولفه ها و معیار های بازآفرینی شهری پایدار با اولویت پایداری اجتماعی می باشند.

کلیدواژه ها:

بهسازی ، نوسازی ، بازآفرینی ، هویت محله ای ، بافت ناکارآمد ، میبد